Zapotrzebowanie na energię

Wiedza na temat zapotrzebowania budynku na energię cieplną potrzebną do jego ogrzania jest niezbędna. Jest ona podstawą do określenia mocy kotła.

Wymagana moc powinna być obliczona przez projektanta i znajdować się w projekcie budynku.

Jeżeli jednak nie ma projektu, wtedy warto wykonać audyt energetyczny budynku (OZC czyli obliczenia zapotrzebowania ciepła).

Można samodzielnie dokonać obliczeń, korzystając z programów dostępnych w Internecie, jednak nie dysponując odpowiednią wiedzą na temat budownictwa, lepiej zlecić jej wykonanie przez audytora energetycznego.
Dodatkowo, audyt będzie przydatny np. w przypadku wykonywania termomodernizacji budynku.

Najmniej dokładną metodą określenia zapotrzebowania na energię jest jej oszacowanie na podstawie stopnia zaizolowania oraz wieku budynku.

Przyjmuje się :

• 70 – 80 W/m² budynki dobrze ocieplone, wybudowane zgodnie z obecnie obowiązującymi normami,
• 80 – 100 W/m² budynki bez izolacji, wyposażone w nowoczesne okna, w wieku do 30 lat,
• 100 – 120 W/m² budynki bez izolacji, w wieku powyżej 30 lat.

Jest to szacunek wg wskaźnika powierzchni, przy czym bierze się pod uwagę wysokość pomieszczeń od 2,5 do 2,7 m.

W przypadku pomieszczeń wyższych, używa się wskaźnika kubaturowego, który wynosi od 20 do 35 W/m³.

Kotły na paliwa stałe często służą również do uzyskania ciepłej wody użytkowej (CWU).
Dlatego do zapotrzebowania energii na ogrzewanie budynku należy dodać energię potrzebną do podgrzania CWU.
Ilość energii zależy od zapotrzebowania na ciepłą wodę (liczby mieszkańców) oraz od czasu jej podgrzania.

Moc kotła a rodzaj paliwa

Fot. Info-Ogrzewanie.pl

Znając potrzebną moc, można wybrać odpowiedni kocioł.

Dokonując wyboru należy sprawdzić (najlepiej w DTR kotła) do spalania jakiego paliwa podstawowego przeznaczone jest urządzenie. Moc nominalna w DTR podawana jest właśnie dla paliwa podstawowego.

Jeżeli paliwem podstawowym, które kupujący zamierza spalać jest węgiel, to należy wybrać kocioł na węgiel, dlatego że moc obliczona jest dla tego paliwa (wg kaloryczności węgla). Paląc w takim kotle np. drewnem trudno będzie uzyskać wymaganą moc grzewczą, ponieważ kaloryczność drewna jest mniejsza niż węgla.

Kocioł przewymiarowany

W tym przypadku moc kotła jest za duża w stosunku do zapotrzebowania budynku na energię.

Kocioł powinien pracować zgodnie z wymaganymi przez producenta parametrami temperaturami ze względu na na jego żywotność i warunki gwarancji . 

Praca kotła na takich parametrach, powoduje że budynek jest przegrzany, a w pomieszczeniach panuje zbyt wysoka temperatura, w związku z  tym brak komfortu termicznego.

Użytkownik w celu zmniejszenia temperatury będzie utrzymywał na kotle niższą niż wymagana temperaturę. W efekcie opał będzie się „kisił” skutkiem czego wnętrze kotła będzie oblepione smołą i sadzą. To samo w przewodzie kominowym, i dodatkowo „wychodzące” na tynkach plamy o nieprzyjemnym zapachu.

Z powodu niskiej temperatury wody w kotle, powstaje wilgoć na blachach wymiennika, zjawisko korozji niskotemperaturowej, skutkiem czego po pewnym czasie możliwa jest perforacja blach, a więc awaria urządzenia.

Taki sposób eksploatacji urządzenia powoduje znaczny spadek jego sprawności (praca kotła z niską mocą), skutkiem czego wyższe niż zakładane zużycie paliwa, a więc nieekonomiczne spalanie.

Kocioł niedowymiarowany

Montaż w instalacji grzewczej kotła o zbyt małej, w stosunku do zapotrzebowania, mocy grzewczej może powodować problemy z ogrzaniem pomieszczeń w najzimniejszych okresach roku.

Kocioł w tym czasie będzie musiał pracować z maksymalną mocą, jednak prawdopodobnie nie zdoła zapewnić wymaganej temperatury w pomieszczeniach. Jest to właściwie jedyna niedogodność korzystania z kotła  o zbyt niskiej mocy.
Praca kotła z dużą mocą grzewczą jest korzystna, ponieważ urządzenie uzyskuje wtedy wysoką sprawność, czyli spala opał ekonomicznie i jest "najzdrowsza" dla niego.